پیام آموزشی ۰۳
تخريب روغن، از لحظه اي که وارد ماشين در حال کار مي شود، آغاز مي گردد. روانکار همچنين بوسيله ذرات فرسايشي فلزي، محصولات ناشي از اکسيداسيون و مواد خارجي نظير: آب، سوخت، گرد و خاک و محصولات فرايندي، آلوده مي شود. تخريب قابل توجه روغن و يا آلودگي زياد، معمولا ميتواند علامتي بر وجود حالت خرابي روغن و يا ماشين باشد که در صورت عدم توجه و چاره جوئي، ميتواند نهايتا منجر به خسارت گسترده يا خرابي ماشين گردد. براي اطمينان حداکثري قابليت اطمينان ماشين، مدير تجهيز بايستي مشخص نمايد که روانکار تا چه حدي وظيفه خود را انجام مي دهد. آيا آلودگي، تخريب روغن و يا فرسايش زياد قطعات ايجاد شده است يا خير. آناليز روغن ميتواند براي پايش حالتهاي خرابي فوق بکار برده شود.
بطور سنتي، آناليز روغن توسط کاربران جهت تعيين عمر روغن و يا تجهيز بکار برده مي شد، در حاليکه فلسفه برنامه هاي جديد نگهداري مبتني بر وضعيت و قابليت اطمينان
(Reliability Centered Maintenance/Condition Based Maintenance, RCM/CBM)، بر کسب بموقع اطلاعات در مورد وضعيت، جهت استفاده در برنامه ريزي نگهداري و تعميرات، متمرکز شده است. از اطلاعات آماري روانکار و اطلاعات مربوط به قابليت اطمينان، براي تهيه برنامه زمانبندي نگهداري و تعميرات اوليه استفاده مي شود، در حاليکه وضعيت و اطلاعات مورد استفاده، جهت نهائي نمودن جدول زماني و دستور کار مورد نياز مي باشد.