پیام آموزشی ۲۸

 

روغنهای هیدرولیک ضد آتش برای مصارفی مانند معدن کاری، ریخته گری، ذوب آهن و هوانوردی ساخته شده است.این روغنها دارای دمای احتراق بسیار بالا می باشند.

روغنهای هیدرولیک ضد آتش به انواع زیر تقسیم می شوند:

• روغنهای سنتزی
• محلولهای آب – گلایکول
• امولسیون روغن در آب
• امولسیون های آب در روغن

 

روغنهای سنتزی :

سه نوع مهم روغن های هیدرولیک پایه سنتزی ضد آتش عبارتند از: فسفات استرها، هیدروکربن های ترکیب شده با کلر (هالوژنه) و پایه مخلوط (مخلوطی از فسفات استرها و هیدروکربنهای هالوژندار). این روغنها حاوی آب یا ماده فرار دیگری نمی باشند و بدون هیچ نوع تبخیر وظایف خود را در دمای بالا انجام می دهند. این روغنها درای شاخص گرانروی پایینی بوده و باید در دمای تقریبا ثابتی بکار برده شوند.

به هنگام استفاده از روغنهای سنتزی بایستی به سازگاری آنها با کاسه نمدها و آب بندها توجه نمود.

 

محلولهای آب – گلایکول :

روغن های آب–گلایکول حاوی ۳۵٪ الی ۵۰٪ آب، بمنظور مقاومت در برابر آتش و یک گلایکول ضد احتراق و همچنین یک ماده غلیظ کننده (مانند پلی گلایکول) به منظور تامین گرانروی کافی می باشد. این روغنها دارای مواد افزودنی چون ضد سایش، ضد کف، ضد زنگ زدگی و بازدارنده های خوردگی می باشند. دمای عملکرد این روغنها باید کمتر از ۴۹ درجه سانتیگراد باشد تا از تبخیر و زوال روغن جلوگیری شود. همچنین برای جلوگیری از جدایی فازها دمای عملکرد نباید کمتر از ۰ درجه سانتیگراد باشد.

کنترل گرانروی، PH و سختی آب استفاده شده در محلولهای آب–گلایکول بسیار مهم است.

 

امولسیون روغن در آب :

این امولسیونها شامل بیش از ۹۰٪ آب (معمولا ۹۵٪ آب و ۵٪ روغن و ۵٪ مواد افزودنی) می باشند. استفاده از روغن معدنی و مواد افزودنی در آب، سبب ایجاد خاصیت جلوگیری از زنگ زدگی و روانکاری می شود. استفاده از این روغن ها بیشتر در شرایط کار تحت فشار و بارهای کم رایج است و بدلیل خوردگی زیاد این مایعات و همچنین خاصیت روانکاری کم آنها، استفاده از این روغن ها در شرایط سخت توصیه نمی شود.

• مزایا : پایداری، اقتصادی بودن، غیر سمی ، در دسترس بودن
• معایب: رشد باکتری بدلیل وجود آب

 

امولسیون آب در روغن :

در این امولسیونها، روغن قطرات ریز آب را احاطه کرده است. این امولسیون ها دارای ۳۵٪ تا ۴۵٪ آب می باشند. اگر مقدار آب کمتر از ۳۵٪ باشد خاصیت ضد آتش بودن روغن از بین می رود. این روغنها دارای مواد افزودنی چون ضد سایش، ضد زنگ زدگی و ضدخوردگی می باشند. دمای عملکرد این روغنها نباید از ۵۰ °C  بالاتر برود زیرا باعث تبخیر آب آنها می شود. بزرگترین مشکل این روغنها، وارد شدن هوا بداخل آنها و کف کردن می باشد.

برای جلوگیری از جدا شدن فازها در این روغن ها، باید از انجماد و ذوب مکرر این روغنها جلوگیری نمود.

 

پیام آموزشی ۲۷

 

آلودگی روغن

مطالعات مختلف نشان داده است که :

• ۸۰-۷۰ درصد خرابی هایی که در سیستم های هیدرولیک رخ می دهد، به علت آلوده شدن روغن آنها می باشد.
• qمشکلات حل نشده اصطکاک و سایش، سالانه میلیاردها دلار خسارت به صنایع وارد می کند.

 

روغن موجود در سیستم های مختلف به ۴ روش زیر آلوده می شود:

1. آلودگی هایی که توسط خود سیستم ایجاد می شود (ذرات حاصل از فرسایش)
2. آلودگی های وارد شده به سیستم (براده های جوشکاری، بسته بندی نامناسب، …)
3. آلودگی هایی که توسط افراد وارد سیستم می شود (نگهداری و تعمیر بدون دقت، …)
4. آلودگی های فرار کرده بداخل سیستم (نفوذ آلودگی بدلیل کیفیت بد فیلترها و یا طراحی نامناسب سیستم فیلتراسیون)

 

انواع فیلترها

دو نوع اصلی فیلتر روغن وجود دارد:

۱- نوع سطحی: در این نوع فیلتر، روغن از یک لایه ماده فیلتر کننده عبور می کند. این ماده اغلب از صفحات کاغذی یا فایبرگلاس با اندازه سوراخ های ۴۰-۱۰ میکرون می باشد. فیلترهای سطحی برای کاربرد در مسیر جریان های کامل نصب می شوند (تمام روغن از فیلتر عبور می کند). البته تمام روغن، لزوما از ماده فیلتر عبور نمی کند. این مسئله به خاطر عملکرد شیر مسیر فرعی می باشد که تحت شرایط خاص ( استارت در هوای سرد و یا بالا رفتن فشار) باز شده و اجازه عبور روغن از مسیری غیر از مسیر فیلتر را می دهد.

 

۲- نوع عمقی: ماده فیلترکننده این فیلترها از یکی از دو گروه زیر تشکیل شده است:

• مواد جاذب: شامل موادی مثل ضایعات کتان، کاغذ، پارچه، چوب کاج و … می باشد. این فیلترها معمولا آلودگی با اندازه ۱۰-۱ میکرون را از روغن جدا می کند. در اکثر مواقع این فیلترها بصورت موازی با سیکل چرخش روغن نصب شده و ۱۵-۱۰ درصد از کل جریان روغن از آنها عبور می کند.
• مواد جاذب سطحی: این گروه شامل مواد فعال شیمیایی از قبیل خاک های فعال و کاغذهایی که روی آنها عمل شیمیایی انجام شده است، می باشد.

این فیلترها در اثر واکنش شیمیایی با آلودگی ها، آنها را از روغن جدا می کنند. در نتیجه ممکن است بعضی از مواد افزودنی موجود در روغن نیز از روغن جدا شود.

 

پیام آموزشی ۲۶

 

انبار کردن روغن

بهترین روش توصیه شده برای انبار کردن روغن ها این است که آن ها را در انباری که درجه حرارت آن کنترل شده است، نگهداری کرد. بشکه ها را باید همیشه خوابیده نگهداشت تا از جمع شدن آب و گرد و خاک در روی آن ها جلوگیری شود.

انبار روغن باید همیشه خیلی تمیز نگهداشته شده و بدرستی مدیریت شود .  باید روی تمام بشکه ها، وسایل توزین، ظروف و بسته بندی ها، نوع و مشخصات محصول نوشته شود تا پرسنل بدانند که چه نوع محصولی را با چه ظرفی باید توزیع کنند.

 

 

آلوده شدن به آب و گرد و غبار در انبار

این موضوع وقتی روی می دهد که بشکه به طور ایستاده در محیط باز قرار گرفته باشد. در این حالت آب (بارش باران) روی بشکه جمع شده و درصورتیکه در آن باز شود و یا در اثر انبساط و انقباض روغن داخل بشکه، آب و دیگر آلودگی های روی بشکه، وارد آن خواهد شد.

 

 

 

درجه حرارت های زیاد

درجه حرارت های زیر ۶۶ درجه سانتیگراد روی روغن های با کیفیت خوب تاثیری ندارد. اگر این روغنها برای مدت طولانی در معرض درجه حرارت های زیاد قرار گیرند (تماس نزدیک با کوره ها یا خطوط انتقال بخار) ممکان است اکسید شوند. اکسید شدن روغن را می توان با تیره شدن قابل ملاحظه رنگ روغن تشخیص داد.

برخی از گریس ها نیز اگر برای مدت طولانی در معرض درجه حرارت بالا قرار گیرند، ممکن است ماده سفت کننده و روغن آنها از یکدیگر جدا شود. (روغن جدا شده روی سطح گریس مشاهده می شود). اگر روغن جداشده نسبتاً کم باشد، استفاده از گریس مانعی ندارد ولی اگر مقدار روغن جدا شده زیاد باشد، برای مصرف آن باید از تولید کننده گریس (یا آزمایشگاه) تاییدیه لازم را گرفت.

 

درجه حرارت های خیلی پایین

درجه حرارت های زیرنقطه انجماد، معمولاً روی کیفیت خیلی از حلال ها، روغن ها و گریس ها تاثیر ندارد. ولی بعضی از محصولات خاص وقتی که در درجه حرارت زیر نقطه انجمادشان قرار گیرند، کیفیت خود را از دست می دهند. (مثل محصولات مقاوم در برابر آتش که شامل مقدار قابل ملاحظه ای آب می باشند)

یخ زدن روغن های  حل شونده (امولسیونی) ممکن است باعث از بین رفتن خواص امولسی فایر ها و جدا شدن آب از روغن شود.

در برخی از روغن ها که دارای مواد افزودنی پایین برنده نقطه ریزش و یا شامل مقدار زیادی واکس هستند، اگر دمای انبار متناوباً بین چند درجه زیر نقطه ریزش و چند درجه بالای نقطه ریزش نوسان کند، این موضوع باعث برگشت نقطه ریزش (بالا رفتن نقطه ریزش) می شود.

 

 

انبار کردن روغن در محیط باز

درمواردی که لازم است روغن در محیط باز نگهداری شود، بشکه ها را باید ایستاده، بصورت واژگون بطوریکه درب آنها روی زمین باشد، نگهداری کرد. در مواردی نیز می توان بشکه ها را خواباند. در این حالت باید بشکه طوری خوابانده شود که درب آن با خط افق ساعت ۹ یا ۳ را تشکیل دهد.

در صورتیکه بشکه ها روی پالت قرار دارند، می بایست روی بشکه ها سایبان و یا محافظت کننده های دیگری که از تابش مستقیم خورشید به بشکه ها جلوگیری نموده و آن ها را در برابر برف و باران محافظت کند، نصب کرد.

در مواردی که بالاجبار بشکه های پالت نشده را برای کوتاه مدت بصورت ایستاده در محیط باز و بدون سایه بان نگهداری می کنید، بشکه ها را مطابق شکل زیر کج نمایید تا از ورود آب و آلودگیها بداخل بشکه جلوگیری شود.

پیام آموزشی ۲۵

 

برنامه OCM

کلیه فعالیت های اجرائی در یک برنامه پایش وضعیت به دو دسته کلی کاملا مستقل تفکیک می شود:

 

آزمایشگاه آنالیز روغن

فعالیتهای آزمایشگاه آنالیز روغن:

• کالیبراسیون و نگهداری تجهیزات آزمایشگاهی
• انجام آزمایشات براساس استانداردهای مربوطه
• کارشناسی مفهومی نتایج آزمایشات و تشخیص آزمایش های تکمیلی
• ذخیره سازی و پردازش نتایج آزمایشات و اطلاعات
• ارزیابی/تحلیل اولیه نتایج و ارسال

 

مهندسی CM

بخش مهندسی CM توسط کاربر، در ساختار سازمان نگهداری و تعمیرات ایجاد می گردد. گستردگی و فعالیت بخش مهندسی OCM بستگی به نوع صنعت و متناسب با تعداد ماشین و تجهیزات تحت پوشش برنامه OCM و نگاه مدیریت صنعت به اهمیت این فناوری خواهد داشت. بخش مهندسی OCM از طرفی با آزمایشگاه در ارتباط بوده و از طرف دیگر با قسمتهای برنامه ریزی نگهداری و تعمیر و بهره برداری ماشین در ارتباط و هماهنگی کامل و مستمر می باشد.

 

طراحی و اجرای برنامه OCM

برنامه پایش وضعیت ماشین آلات و تجهیزات بایستی برمبنای مختصات مهم و اثرگذار روغن، مکانیزم و حساسیت کاری ماشین و شرایط و محیط کاری انتخاب و تنظیم می گردد. معمولاً در یک برنامه آنالیز روغن، آزمایش های مورد نیاز در دو گروه آزمایش های روتین و آزمایشهای تکمیلی پیش بینی می شود. آزمایش های روتین برای کلیه نمونه ها و آزمایش های تکمیلی درصورت نیاز و حسب نتایج آزمایشهای روتین و بنابر تشخیص کارشناسان خواهد بود.

کارشناسان مسئول OCM ، براساس گزارش نتایج آزمون، سوابق آزمایشات قبلی، سوابق تعمیرات و دیگر اطلاعات موجود، نسبت به تحلیل و تفسیر نتایج آزمایش ها و اتخاذ هرگونه تصمیم در ارتباط با ماشین، نظیر: تداوم کار، اقدامات اصلاحی، نمونه گیری مجدد و  یا هر اقدام دیگری، ایفای نقش خواهد نمود.

تهیه و تنظیم برنامه نمونه گیری نیز بر عهده مهندسین CM می باشد.

 

تناوب نمونه گیری

در تعیین تناوب نمونه گیری عوامل ذیل تاثیرگذار می باشند:

1. قابلیت اطمینان: زمان بندی نمونه گیری باید براساس رفتار فرسایشی و سوابق خرابی ماشین تنظیم گردد.
2. محیط عملیات ماشین نظیر: گرد و غبار، رطوبت و ….
3. وضعیت تجهیزات و امکانات موجود: قطعات، مواد مصرفی و لوازم ذخیره
4. سوابق و نتایج آزمایشهای قبلی
5. تعمیرات: کیفیت عملیات سرویس، نگهداری و تعمیرات
6. کیفیت روغن و سوخت
7. تجربه اپراتور: دانش فنی اپراتور در مراقبت و نگهداری موثر دستگاه اثر مستقیم دارد.

پیام آموزشی ۲۴

 

روغن ترمز، یک روغن با فرمولاسیون ویژه است که در سیستم های ترمز هیدرولیکی استفاده می شود. از آنجایی که این روغن تراکم ناپذیر است، نیرو به هنگام فشردن پدال، توسط این روغن در سیستم هیدرولیک منتقل می شود. روغن ترمز بدلیل گرمای ایجاد شده زیاد در هنگام  انجام عمل  ترمز دارای نقطه جوش  بالایی  بوده و همچنین به منظور جلوگیری از انجماد در دماهای کم، دارای نقطه انجماد پایینی نیز می باشد.

 

 

طبقه بندی روغن های ترمز

روغن های ترمز به دسته های DOT3 ، DOT4 ،  DOT5و DOT5.1 تقسیم می شوند. روغن های ترمزهای DOT3 و  DOT4 و DOT5.1 روغن های برپایه گلایکول بوده که توانایی جذب آب را دارا می باشند. روغن های ترمز DOT5 روغن پایه سیلیکونی داشته و فاقد توانایی جذب آب می باشند. در جدول روبرو تفاوت نقطه جوش این روغنها در حالت خشک و مرطوب ﴿روغن حاوی ۳٫۷٪ وزنی آب﴾ مقایسه شده است.

 

 

روغن ترمز DOT3

این دسته از روغن ترمزها، رایج ترین آنها بوده و در اکثر اتومبیل ها استفاده می شود. از مزایای استفاده از این روغن ترمز میتوان به در دسترس بودن و ارزان بودن آن اشاره نمود. از معایب آن نیز می توان به توانایی فوق العاده در انحللال رنگ و توانایی زیاد آنها در جذب آب اشاره نمود.

• اگر ظرف روغن ترمز DOT3 باز شود، آن را در مدت کمتر از یکهفته مصرف نموده و از انبار کردن آن بپرهیزید.
• از آنجایی که این روغن جاذب آب و رطوبت است درصورت جذب رطوبت منجر به خوردگی در اجزاء سیستم ترمز و نیز کاهش دمای نقطه جوش خواهد شد.

 

 

روغن ترمز DOT4

روغنهای ترمز DOT4 نسبت به DOT3 توانایی جذب آب کمتری داشته و همچنین نقطه جوش روغنهای DOT4 بالاتر از روغنهای DOT3 می باشد که این ویژگی قابلیت این روغن ترمز را برای استفاده در دما و گرمای زیاد افزایش می دهد.

معایب روغنهای DOT4 عبارتند از :

1. توانایی فوق العاده آنها در انحلال رنگ (درصورت وجود نشتی و ریختن روغن بر روی بدنه باعث رنگ رفتگی بدنه شده و در نتیجه احتمال ایجاد زنگ زدگی را افزایش می دهد.
2. روغن ترمز DOT4 از روغن DOT3 گرانتر است.
3. به علت تمایل نسبی این روغن به جذب آب، هرگونه رطوبت جذب شده سبب ترغیب خوردگی در سیستم ترمز می شود.

 

 

روغن ترمز DOT5

این روغن به عنوان روغن سیلیکونی نیز شناخته می شود. از فواید استفاده از این روغن :

• عدم توانایی این نوع روغن در انحلال رنگ
• عدم جذب آب
• این روغن ترمز با تمامی فرمولاسیون های مورد استفاده برای لاستیک ها، سازگار است.

معایب روغنهای DOT5 عبارتند از :

1. این روغن با انواع دیگر روغن ترمز مخلوط نمی شود.
2. به علت عدم جذب آب ، هرگونه رطوبت ورودی در یک مکان باقیمانده و سبب ایجاد خوردگی موضعی در سیستم ترمز می گردد.
3. این روغن ها بمقدار بسیار کم تراکم پذیر بوده و نقطه جوش پایین تری نسبت به DOT4 دارند
4. روغن ترمز DOT5 تقریبا دو برابر گرانتر از روغن ترمز DOT4 می باشد.

 

روغن ترمز DOT5.1

این نوع روغن مانند روغنهای DOT3 و DOT4 برپایه گلایکول ساخته می شود. ویژگیهای این نوع روغن ترمز بیشتر شبیه روغن ترمزهای DOT4 با کارایی بالا می باشد. از فواید این نوع روغن :

• کارایی فوق العاده ای نسبت به انواع دیگر داشته و نقطه جوش بالاتری نیز نسبت به انواع روغن ترمز DOT3 و DOT4 دارند.
• با تمامی فرمولاسیون لاستیک ها سازگار می باشند.

معایب روغنهای DOT5.1 عبارتند از :

1. این روغن ترمزها آب را جذب می کنند.
2. توانایی انحلال رنگ را دارند.
3. دسترسی به آنها مشکل و بسیار گران می باشند.

پیام آموزشی ۲۳

 

طبقه بندی روغن های هیدرولیک پایه معدنی (ISO 6743/4  و  DIN 51524)

 

1. روغنهای هیدرولیک گروه: HH

این روغنها، در واقع روغن پایه بدون مواد افزودنی هستند.

 

2. روغنهای هیدرولیک گروه: HL

این گروه روغنهای هیدرولیک دارای مواد افزودنی ضد زنگ و ضد اکسیداسیون می باشند و در سیستمهایی که نیازی به محافظت از آب ندارند، استفاده می شود. در نتیجه، این روغنها باید خاصیت جداشدن خوبی از آب داشته باشند و همچنین هوا را به سرعت از خود رها کنند.

 

3. روغنهای هیدرولیک گروه: HLP

در مقایسه با روغن های گروه HL ، روغنهای گروه HLP دارای مواد افزودنی کاهش دهنده سایش و یا بهبود دهنده خاصیت فشارپذیری می باشند. این روغنها بیشتر در مواردی که نیاز به طول عمر بالا، حفاظت در برابر خوردگی و سایش باشد، کاربرد دارند. همچنین این روغن ها دارای خواص خوبی از نظر جداشدن از آب می باشند.

 

4. روغنهای هیدرولیک گروه: HVLP

در مقایسه با روغن های گروه HLP ، روغنهای گروه HVLP دارای شاخص گرانروی بالاتری می باشند (VI>140)، بنابراین تغییرات گرانروی برحسب دما در این روغنها کمتر است.

 

5. روغنهای هیدرولیک گروه: HLPD

در مقایسه با روغن های گروه HLP ، روغنهای گروه HLP دارای مواد افزودنی پاک کننده و متفرق کننده می باشند. این روغنها به خوبی وظیفه متفرق کردن و تعلیق آب و آلودگی ها را انجام داده و از انباشتگی رسوبات بر روی اجزای سیستم هیدرولیک جلوگیری می نمایند. قطبی بودن این مواد نیز، سبب ایجاد خاصیت ترکنندگی خوب و کاهش حرکت لغزشی- ارتعاشی و نیز کاهش ضریب اصطکاک می گردد.

 

پیام آموزشی ۲۲

 

عوامل تخریب روغن

روغن در حین کار بطور کامل تجزیه و خراب نمی شود، ولی به تدریج بعضی از توانایی های خود مثل کم کردن اصطکاک و انتقال حرارت را از دست می دهد.

این از دست دادن تدریجی خواص، به علت آلودگی هایی است که در روغن ایجاد شده است. مثل اکسید شدن روغن در اثر حرارت زیاد، تغییرات گرانروی به علت مخلوط شدن سوخت و یا عمل اکسیداسیون و ورود آب به داخل روغن که باعث تجزیه مواد افزودنی موجود در روغن می شود.

از عوامل دیگر در تخریب روغن، می توان به سوخت بی کیفیت، کار کردن وسایل در شرایط خیلی سرد، نسبت هوا به سوخت کم و سیستم های کنترل کننده آلودگی معیوب و یا برداشته شده از روی سیستم اشاره کرد.

 

آلودگی های ایجاد شده توسط خود روغن

هر موتور، پمپ هیدرولیک، مجموعه دنده و یا قطعات دیگر، در اثر کارکرد، به تدریج سائیده می شود. در اثر این عمل، ذرات بسیار ریز فلزی که اندازه آنها حتی تا کمتر از یک میکرون نیز می باشد( فلزاتی مثل آهن و مس) وارد روغن شده و به عنوان کاتالیزور اکسیداسیون روغن عمل می کند. اکسید شدن روغن، باعث تولید ترکیبات اسیدی می شود. همچنین این ذرات ریز با ذرات کربنی حاصل از احتراق ترکیب شده و وارد جریان روغن موتور می شود. نتیجه این کار ایجاد خراش در قسمتهای مختلف موتور و نهایتا ساییدگی این قطعات می باشد.

فیلترهای معمولی جریان کامل، معمولا ذرات با اندازه حدود ۱۰ میکرون را در سیستم های هیدرولیک و تا ۴۰ میکرون را در روغن موتور حذف می کنند و نمی توانند ذرات کمتر از ۱۰ میکرون را از جریان روغن حذف نمایند.

 

خراب شدن روغن در اثر اکسیداسیون

واکنش روغن با اکسیژن در حضور کاتالیزورهای فلزی مثل آهن و مس باعث خرابی شیمیایی روغن می گردد. این عمل باعث سفت تر شدن روغن (بالا رفتن گرانروی) می گردد. بالا رفتن گرانروی نیز سبب کم شدن جریان روغن و در نتیجه کم شدن خاصیت انتقال حرارت می شود. کم شدن انتقال حرارت نیز باعث گرم تر شدن روغن و در نتیجه افزایش سرعت اکسیداسیون روغن می گردد.

بمنظور جلوگیری از اکسیداسیون روغن، از هر عملی که باعث افزایش بیش از حد درجه حرارت روغن می شود، باید جلوگیری کرد.

در موتورهایی که تحت شرایط سرعت و بار زیاد کار می کنند، درجه حرارت روغن در کارتل به بیش از ۱۵۰ درجه سانتیگراد و درجه حرارت روغن در رینگ های پیستون نیز به بیش از ۳۱۰ درجه سانتیگراد می رسد. توربوشارژ ممکن است دارای سرعتی بیش از ۱۰۰۰۰۰ دور بر دقیقه و درجه حرارت روغن نیز در آن بیش از ۳۱۰ درجه سانتیگراد باشد.

اگر توربین یا موتوری که دارای شرایط گفته شده در بالا باشد، بلافاصله خاموش شود، روغن به سرعت اکسید می شود. همچنین اگر در یک خاموش کردن گرم، اجازه داده شود که روغن در توربوشارژ و یا محفظ یاتاقان های توربین باقی بماند، روغن سریعاً اکسید خواهد شد، بطوریکه ممکن است روغن بصورت کک و یا چیزی شبیه قیر درآید. این کار باعث مسدود شدن مسیرهای توربوشارژ و مسیرهای عبور روغن در یاتاقان های توربین خواهد شد. 

اگر نسبت هوا به سوخت مناسب نباشد، موتور تولید گازهایی را خواهد کرد که در آن مقدار اکسید نیتروژن بسیار بالا بوده و ورود این گازها بداخل موتور باعث اکسید شدن روغن و در نتیجه سفت شدن آن می شود . از طرف دیگر، بهترین عملکرد سیستم های هیدرولیک وقتی است که درجه حرارت روغن در مخزن بیش از ۶۰ درجه سانتیگراد نباشد. سرعت اکسیداسیون روغن در این سیستم ها، با افزایش هر ۱۰ درجه در دمای بیش از  60 درجه سانتیگراد، تقریباً دو برابر می شود. ادامه یافتن اکسیداسیون باعث تشکیل لجن، رسوب و تولید اسید خواهد شد.

 

آلوده شدن روغن با آب

هرگونه ورود آب به سیستم های هیدرولیک و یا توربین، باعث ایجاد صدمات جدی به این سیستم ها، خصوصاً آنهایی که لقی های مجاز در آنها بسیار کم است (مثل سیستم های انتقال هیدرواستاتیک) می شود. در مناطقی که تغییرات درجه حرارت زیاد است و هوا نیز مرطوب می باشد، آلوده شدن روغن با آب یکی از مشکلات اساسی است. روغن های توربین یا هیدرولیک که دارای ظاهر شیری هستند ، حداقل دارای بیش از ۲۰۰۰ قسمت در میلیون (PPM) آب می باشند. این روغن ها را باید تعویض نمود و یا آب موجود در آنها را باروشهای مناسب جدا کرد.

در موتورهای بنزینی از احتراق هر یک لیتر بنزین حدود یک لیتر آب تولید می شود. ممکن است مقدار کمی از این آب، از طریق گازهای برگشتی، وارد کارتل شده و باعث زنگ زدگی، خوردگی، تشکیل لجن، رسوب و جدا کردن مواد افزودنی از روغن پایه شود.

 

همچنین، در موتورهای دیزلی نیز ورود آب به روغن باعث ایجاد صدمات جدی به موتور، خصوصاً اگر سوخت مصرفی دارای گوگرد بالا باشد ، می گردد. از سوختن این سوختها، دی اکسید گوگرد تولید می شود. این ماده با آب وارد واکنش شده و تولید اسید می کند. اسید تولیدی باعث ایجاد خوردگی، خصوصاً در یاتاقانها و همچنین باعث اکسید شدن روغن می گردد.

 

تجزیه مواد افزودنی

وقتی که مواد افزودنی با روغن پایه مخلوط شده و مورد استفاده قرار می گیرند، در اثر کارکرد، به تدریج خواص خود را از دست می دهند. مواد افزودنی ضد سایش و فشارپذیر، وقتی که روی سطوح فلزی رسوب می کنند، کم کم تجزیه می شوند. مواد افزودنی پاک کننده و متفرق کننده در اثر تماس مداوم با آلودگی های مختلف موجود در روغن، مصرف شده و کارایی روغن از نظر پاک کنندگی و متفرق کنندگی کم می شود. همچنین مواد افزودنی قلیائی نیز در اثر خنثی کردن اسیدهای تولیدی در روغن، مصرف شده و از خاصیت قلیائی روغن کم می شود.

 

سوخت نامناسب یا بی کیفیت

استفاده از سوخت دیزل با گوگرد زیاد (بیش از ۰/۵ درصد)، باعث تولید اسید و در نتیجه ایجاد خوردگی شدید در سیستم خواهد شد. درصورتیکه ناگزیر به استفاده از چنین سوخت هایی هستید، باید از روغن های با سطح کیفیت بالا مثل CG-4 یا CH-4 استفاده نمایید. چراکه این روغنها با داشتن مواد افزودنی مناسب ، بهتر از روغن های با درجه API پایین تر می توانند اسید های تولید شده در سیستم را خنثی نمایند.

همچنین جهت جلوگیری از خسارات ناشی از مقدار زیاد گوگرد، درجه حرارت آب در جدار سیلندر را همیشه باید بالای ۷۹/۵ درجه سانتیگراد نگهداشت. این موضوع بدین معنی است که هرگز یک موتور را نباید بدون ترموستات (و یا با ترموستات خراب) مورد استفاده قرارداد. همچنین از کارکرد زیاد درجای موتور دیزل اجتناب نمود.

پیام آموزشی ۲۱

 

در سيستم های روانكاری متمركز (روغن مورد نياز برای روانكاری چندين تجهيز از يك مخزن تامين می شود)، نمونه گيری از مخزن با اهداف زير انجام ميشود:

• كنترل آلودگی ها
• كنترل سطح تميزی
• ارزيابی عمر روغن (خواص فيزيكی و شيميائی)

 

 كنترل روند فرسايش و شناسائی عوامل فرسايش هر قسمت دستگاه، از طريق نمونه گيری از مسير برگشت روغن از قسمت مربوطه، قابل انجام می باشد. 

معمولاً نمونه گيری از مخزن، با تناوب بلند مدت برنامه ريزی ميگردد. در حاليكه، نمونه گيری از مسير برگشت روغن هر جزء، با تناوب زمانی كوتاهتر توصيه می شود.

 

پیام آموزشی ۲۰

 

سه عامل مهم و تعيين كننده كيفيت نفت گاز (گازوئيل)

عدد ستان (Cetane Number)

نقطه جوش نهائي (F.B.P)

مقدار گوگرد (Sulfur Content)

گوگرد سوخت باعث تسريع در از كارافتادن كاتاليست های اگزوز و مشكلات زيست محيطی (گازهای خروجی اگزوز) می شود. همچنين گوگرد باعث توليد اسيد سولفوريك در روغن موتور و كاهش عمر روغن/ موتور می گردد. مطابق آخرين استانداردهای بين المللی، ميزان گوگرد موجود در سوخت تا كمتر از ۱۰ppm تعيين شده است. با اين حال، استفاده از گازوئيل با گوگرد حداكثر ۵۰۰ppm در سيستم حمل و نقل بسياری از شهرهای جهان پذيرفته شده است.

 

با آزمايش نمونه گازوئيل، از ميزان گوگرد گازوئيل مصرفی خود اطلاع حاصل نمائيد.

پیام آموزشی ۱۹

 

1. مراقبت وضعيت ترانسفورماتور جهت پيشگيری بموقع  از خطاها
2. ارزيابی توانائی مقابله ترانسفورماتور با شرايط غير عادی كار (اتصال كوتاه، كليدزنی، بار پله ای و …)
3. تشخيص به موقع عيب در زمانی كه علائم خرابی اوليه ملاحظه ميگردد
4. تهيه اطلاعات مورد نياز شركت هاي بيمه جهت تحت پوشش قراردادن ترانسفورماتورها
5. بهره برداری در طرح  تعويض ترانسفورماتور
6. شناسائی و پيشگيری از عوامل پيری زودرس ترانسفورماتور