پیام آموزشی ۳۱

 

تغییرات رنگ روغن

وقتی که رنگ روغن از حالت عادی تغییر کند، عموما نشان دهنده آن است که روانکار متحمل تغییر شیمیایی، آلودگی یا جایگزینی با روانکار متفاوتی شده است.

بطور کلی، روغن با افزایش عمر تغییر رنگ می دهد، در حالی که بایستی علت تغییر رنگ ناگهانی و غیر منتظره روغن مورد بررسی قرار گیرد.

 

نمونه هایی از انواع مشکلات رنگ روغن

  • ظاهر خاکستری/شیری رنگ شدن روغن، نشان دهنده آن است که امولسیون در روغن اتفاق افتاده است. علامت آلودگی شدید آب.
  • رنگ سیاه شدید روغن، ممکن است نشانه دوده شدید بدلیل تناوب طولانی تعویض روغن و یا مشکل احتراق باشد.
  • رنگ قهوه ای/متمایل به زرد در روغن پایه معدنی، اغلب نشان دهنده وجود محصولات ناشی از اکسیداسیون که برای قطعات موتور بسیار مضر هستند، مي باشد.

 

آلودگیهای قابل مشاهده در روغن

هرگونه آلودگی که در ظرف نمونه قابل مشاهده باشد، نشان دهنده آن است که یک مشکل جدی در حال پیشرفت بوده و یا این که نمونه بطور ناآگاهانه در زمان نمونه گیری دچار آلودگی شده است. مواردی كه نوعا اتفاق می افتد عبارت است از:

  1. ذرات بزرگ، نشان دهنده فرسایش زیاد یا نمونه گیری نامناسب (بد) می باشد. برای تایید آلودگی، بایستی بلافاصله یک نمونه برای کنترل گرفته شود.
  2. دانه های تیره یا سیاه رنگ در روغنهای سینتتیک استرها، حاکی از وجود ذرات کربنی حاصل از حالت کک شدن روغن در اثر حرارت بالا می باشد.
  3. فازهای آب و روغن جدا شده، نشان دهنده نشت آب و یا آلودگی ناشی از روش نمونه گیری نامناسب است. یک نمونه مجدد کنترلی بایستی بلافاصله تهیه شود
  4. روغن توربینهای بخار دارای افزودنی ممانعت کننده با ظاهر ابری، نشان می دهد که روغن توسط آب آلوده شده است. برای تایید منبع آلودگی، بایستی یک نمونه کنترلی بلافاصله گرفته شود.

 

تغییرات بو در روغن (Oil Odor)

هرگونه بوی غیرعادی، نشان دهنده آن است که نمونه دچار آلودگی شده و یا متحمل تغییرات شیمیایی شده است.

بوی زیاد و یا سوختگی معمولا نشان می دهد که روغن در معرض دمای بیش از حد قرار گرفته است. علت هرگونه تغییر در بوی روغن (نسبت به روغن نو) بایستی مورد بررسی قرار گیرد.

 

تغییرات یکنواختی در روغن (Oil Consistency)

هرگونه عدم یکنواختی در روغن میتواند نشان دهنده مشکل در روانکار و یا ماشین باشد. مشکلات مربوط به یکنواختی روغن شامل موارد زیر می باشد:

  1. اغلب غلیظ شدن غیر عادی روغن، نشان دهنده تشکیل لجن و یا بکارگیری روانکار ناصحیح است. لجن میتواند نتیجه اکسید شدن روغن و یا آلودگی گلایکول باشد.
  2. اغلب تجمع بیشکل غیرعادی ناشی از تشکیل لجن بوده و میتواند نشان دهنده نزدیک بودن پایان عمر مفید روغن باشد.
  3. اغلب یکنواختی رقیق غيرعادي، ناشی از آلودگی توسط سوخت، حلالها یا محصولات ناصحیح نفتی می باشد. همه موارد میتواند آغاز کننده آسیب شدید سطوح فرسایشی باشد.

 

پس از مشاهده هرگونه حالت غیرعادی روغن، برای تعیین خواص فیزیکی، شیمیایی و تراكم فلزات فرسایشی و دیگر آلودگیها، آزمایشهای دیگر آنالیز روغن انجام می گردد. از این نتایج، وجود و پیشرفت هرگونه حالت خرابی مرتبط با روغن تعیین خواهد شد.

 

عموما، مکانیزمهای اصلی خرابی روانکارها را میتوان بصورت ذيل طبقه بندی کلی نمود:

  • روغن اشتباه (Incorrect Oil)
  • آلودگی روغن  (Lubricant Pollution)
  • تخریب روغن (Lubricant Degradation)
  • تهی شدن روغن از افزودنیها (Additive Depletion)